Zamiokulkas zamiolistny – jak dbać?

Zamioculcas zamiolistensis to fantastyczna roślina domowa o bardzo nietypowym pokroju. Grube, błyszczące, ciemnozielone liście są ułożone w wyprostowaną, pierzasto złożoną strukturę (jak u otwartej paproci). Roślina ma zaskakująco rozległy system korzeniowy, który rozrasta się pod ziemią i osiąga imponujące rozmiary, gdy roślina jest już dojrzała. System korzeniowy składa się głównie z grubych kłączy, które zapewniają stabilność i podporę dużym liściom znajdującym się nad ziemią. Zamioculcas zamiofolistensis to rzadka, wolno rosnąca i łatwa w pielęgnacji roślina. Należy do rodziny Araceae, do której należą także filodendrony, anturium i inne egzotyczne gatunki. Zamioculcas zamiifolistensis zyskała w ostatnich latach dużą popularność jako roślina domowa, ponieważ coraz więcej osób interesuje się roślinami, które mogą przetrwać bez większej opieki.

Zamioculcas zamiofolistensis magazynuje wodę w grubych mięsistych liściach i podziemnych kłączach, dzięki czemu dobrze radzi sobie z okresową suszą i nie wymaga częstego podlewania. Może przetrwać nawet długie tygodnie bez kropli wody. Nadmiar wody może być zabójczy dla zamiokulkasa, dlatego należy uważać, aby go nie podlewać zbyt obficie. Zbyt obfite podlewanie powoduje opadanie liści, gnicie kępek, a w rezultacie obumieranie rośliny. Zamiokulkas najlepiej podlewać dopiero wtedy, gdy wierzchnia warstwa podłoża całkowicie wyschnie. Używamy wody destylowanej o temperaturze pokojowej. Należy unikać moczenia liści, ponieważ w kontakcie z wodą na liściach tworzy się osad z wapnia, który pozbawia je naturalnego połysku. 

Zamioculcas zamieslistensis to roślina tropikalna. Nazwa rodzaju, Zamioculcas, oznacza „mieszkać wśród palm”. Z wyglądu jest bardzo podobna do dużej palmy, ale jest to wiecznie zielona bylina wyrastająca z kłącza. Zamioculcas zamiifolia została odkryta w Tanzanii pod koniec XVIII wieku. Pochodzi z tropikalnej Afryki, ale zadomowiła się w tropikalnej Azji i części Australii.

Powszechnie panuje błędne przekonanie, że może rosnąć na zewnątrz przez cały rok, tak jak w swoim rodzimym środowisku. Jednak jej strefa mrozoodporności to 10a (30-32F). W klimacie umiarkowanym zamioculcas zamieslistensis może być uprawiana w pomieszczeniach lub na zewnątrz jako roślina domowa. Ponieważ toleruje słabe oświetlenie i niską wilgotność, jest dobrym wyborem dla osób, które chcą uprawiać rośliny w pomieszczeniach o ograniczonym dostępie światła słonecznego.

Zamioculcas zamieslistensis magazynuje wodę w grubych mięsistych liściach i podziemnych kłączach, dlatego dobrze radzi sobie z okresową suszą i nie wymaga częstego podlewania. Może przetrwać nawet długie tygodnie bez kropli wody. Nadmiar wody może być zabójczy dla zamiokulkas. 

Zamioculcas jest rośliną tropikalną, dlatego musi być uprawiana w ciepłym miejscu. Najlepiej umieścić ją na parapecie lub w pobliżu kaloryfera. Uprawa zamiokulkasa w glebie nie jest wygodna, ponieważ łatwo ulega on gniciu korzeni. Zamiokulkas lepiej jest uprawiać w doniczkach z otworami drenażowymi, ponieważ korzenie są bardzo podatne na gnicie i wysychanie.

Ustawiając zamiokulkas, należy unikać bezpośredniego nasłonecznienia, ale zapewnić jej jak najwięcej światła. Optymalna temperatura dla wzrostu zamiokulkasów to 22-25 stopni C (72-77 stopni F). Zimą należy unikać przeciągów, ponieważ niskie temperatury, poniżej 5 stopni C (41 stopni F), mogą spowodować śmierć rośliny.

Zamioculcas ma bardzo duże liście, które szybko żółkną, jeśli w ogóle wyschną. Aby temu zapobiec, należy dobrze podlewać zamiokulkas i dbać o odpowiednią wilgotność powietrza wokół niej. Zamiokulkas wymaga podlewania tylko raz w tygodniu, ponieważ mieszanka doniczkowa dobrze zatrzymuje wilgoć. Podlewając roślinę, należy wlewać wodę równomiernie do wszystkich części gleby, unikając wypłukiwania mieszanki doniczkowej z korzeni przez kierowanie jej w dół.